Społeczność, Eko-Farma i Świątynia HARE KRYSZNA w Czarnowie
Pragnienie przeprowadzenia się z miasta na wioskę dojrzewało we mnie stopniowo, coraz bardziej i bardziej, aż wreszcie doszło do takiego momentu, że nie jestem w stanie myśleć o żadnej innej alternatywie życia dla mojej rodziny. Od dawna mniej lub bardziej regularnie zadawałem sobie pytania typu: “Co jest najlepsze dla mnie, dla mojej żony, dla naszych dzieci? Jakiego rodzaju działalność, praca, zajęcie zapewni największe bezpieczeństwo psychiczne, fizyczne, emocjonalne, finansowe, socjalne nam wszystkim?” Odpowiedzi szukałem długo – tak długo, jak długo jestem w związku małżeńskim – i wygląda na to, że znalazłem. Rolnictwo, ekologia, eko-farma, eko-osada, budowanie niezależnej i samowystarczalnej społeczności, praca u podstaw, organizacja, edukacja, kultura, psychologia, duchowość, zdrowie… To wszystko razem i każda z tych rzeczy z osobna bardzo mnie pasjonowały i wciąż pasjonują. Jak inaczej mogę zostać prawdziwym ekologiem, prawdziwym zwolennikiem samowystarczalnych gospodarstw, osiedli, wiosek, jeżeli sam tego nie zrobię? W ciągu ostatnich dwóch miesięcy odwiedziłem 3 eko-osady w Polsce. Dwie z nich są bardzo młodziutkie – tak naprawdę są właśnie w trakcie tworzenia. Trzecia zaś ma już za sobą 25 letnią historię działania, znajduje się w Czarnowie koło Kamiennej Góry, nosi potoczną nazwę “Nowe Santipur” i zapewne jest dobrze znana wielu czytelnikom portalu Waisznawa.pl
Dużo rozmawiałem z mieszkańcami i liderami każdej eko-osady którą odwiedziłem. Poniżej chciałbym przedstawić podsumowanie mojej rozmowy z Raghunathem Prabhu – Prezydentem Świątyni i Farmy Hare Kryszna w Czarnowie. Rozmawialiśmy o dorobku, wizji i perspektywach rozwoju tego miejsca.
Pytanie: Co obecnie robicie na farmie? (projekty, edukacja, samowystarczalność, turystyka, uzdatnianie zużytej wody, zarządzanie ziemią, itp.)?
Nasza fama znajduje się w górach na wysokości 670 metrów nad poziomem morza i obejmuje teren 48 hektarów. Na farmie mieszka obecnie 4 brahmacarinów i jedna rodzina grihastów. Są to osoby, które całkowicie zaangażowane są w pracę na wspólnym gospodarstwie i służbę w świątyni. Ponadto wokół farmy na własnym terenie i we własnych domach w niewielkim rozproszeniu zamieszkuje około 6 rodzin grihastów, które w różnym stopniu uczestniczą i pomagają w pracach w świątyni i na farmie. Zarządzanie ziemią (48 ha):około 5 hektarów stanowią lasy, 40 ha to pastwiska i łąki dla krów (teren o dużym nachyleniu)3 ha przeznaczone są na uprawę warzyw (z czego obecnie uprawiane jestok 1,5 ha). Pozostała część ziemi przeznaczona jest na zabudowania, sad, ogród, itp.
Zabudowania: W chwili obecnej na terenie farmy znajdują się 3 budynki:
Budynek 1 - Świątnia: pokój świątynny, biuro, kuchnia, dwie łazienki, asramy brahmacarinów, pokój gościnny, pokój dla mataji, jadalnia, pokój tulasi, sala seminaryjna.
Budynek 2 – Obora dla krów, mieszkanie dla bhakty opiekującego się krowami (i jego rodziny) oraz pokoje gościnne.Budynek 3 – magazyn książek
Co robimy na farmie: 1. czcimy bóstwa Sri Sri Panca Tattva – aktualnie prawie pełen standard, oraz prowadzimy pełen program regularnej świątyni ISKCONu. 2. hodujemy krowy (razem 7 krów i wołów) 3. opiekujemy się gośćmi którzy nas odwiedzają 4. w miarę możliwości robimy dystrybucję książek 5. uprawiamy organicznie (ekologicznie) 1,5 haktara ziemi (warzywa, owoce, zioła, kwiaty) 6. hodujemy pszczoły (dwa ule) 7. dążymy do samowystarczalności8. pomagamy w organizacji ogólnokrajowych festiwali dla wielbicieli, które okazjonalnie odbywają się na naszej farmie
Pytanie: Od jak dawna to robicie?
Farma istnieje od ponad 20 lat, krówki są tu od ponad 20 lat, i tyle samo czasu również uprawiamy ziemię. Pszczoły hodujemy od 5 lat, a edukacja w wymiarze wewnętrznym (nie odbiegająca od standardów przyjętych w świątyniach ISKCONu) odbywa się u nas od ponad 20 lat.
Pytanie: Jak to robicie (skala, organizacja, struktura, finanse, itp.)?
Jesteśmy Świątynią ISKCONu. Cała farma i wszystko co się na niej znajduje jest własnością bóstw Sri Sri Panca Tattwy. Główne źródło finansowania w chwili obecnej stanowią dotacje pozyskiwane z funduszów Unii Europejskiej na wsparcie rolnictwa (krowy, uprawa ziemi). dodatkowym źródłem dochodów są dobrowolne dotacje osób odwiedzających świątynie, gości. Staramy się opierać nasze podstawowe egzystencjonalne potrzeby o ziemię i o krowy. Minimalizujemy wydatki. Żyjemy skromnie. Staramy się być w jak największym stopniu samowystarczalni.
Pytanie: Dlaczego to robicie? Jaka inspiracja za tym stoi?
Chcemy spełnić pragnienie Śrila Prabhupady jakim jest szerzenie tego ruchu świadomości Kryszny poprzez rozwój samowystarczalnych farm, i dawanie przykładu całemu społeczeństwu jak można żyć prosto i szczęśliwie. Chcemy promować kulturę varnasrama, kulturę bramińską.
Pytanie: Jakie praktyczne, namacalne rezultaty osiągnęliście do tej pory (rozpoznanie na zewnątrz, współpraca itp.)?
Od ponad 20 lat utrzymujemy przyjęty standard czczenia bóstw (aktualnie przejściowo bez jednego ofiarowania). Korzystamy tylko i wyłącznie z własnego mleka od własnych krówek. W dużym stopniu korzystamy z własnych płodów rolnych podczas przygotowywania posiłków dla bóstw, wielbicieli i gości. Jesteśmy znani i lubiani w sąsiedztwie i regionie. Współpracujemy głównie w wymiarze lokalnym z okolicznymi gospodarzami.
Pytanie: Jakie macie plany na przyszłość?
1) Pragniemy powrócić do pełnego standardu czczenia bóstw i dążyć do podniesienia jego jakości. 2) Pragniemy docelowo opiekować się 12 sztukami krów i dążyć do podniesienia jakość tej opieki. 3) Pragniemy osiągnąć pełną samowystarczalność, (żywność, energia, technologie odnawialne) 4) pragniemy rozwinąć program opieki dla mieszkańców świątyni i farmy (brahmacarinów i grihastów w pełni zadedykowanych w działalność ośrodka) 5) Pragniemy rozwinąć współpracę pomiędzy mieszkańcami farmy a okolicznymi grihastami. 6) Pragniemy polepszyć jakość wewnętrznej edukacji (dla mieszkańców światyni/farmy oraz okolicznych grihastów) 7) Pragniemy poprawić jakość obsługi gości, 8) Pragniemy regularnie i systematycznie rozprowadzać książki, organizować harinamy oraz organizować coroczne Padayatry. 9) Pragniemy opracować i stworzyć atrakcyjną ofertę dla turystów i gości. a) program krótki – godzina, dwie lub kilka godzin pobytu na farmie b) program długi – kilka, kilkanaście dni pobytu na farmie (szkolenia, kursy, warsztaty) 10) Pragniemy rozwinąć programu pozyskiwania funduszy (dotacje od prywatnych sponsorów, dotacje od firm i instytucji, dotacje or organów rządowych) na realizację wszystkich planów 11) Pragniemy zwiększyć hodowlę pszczół, 12) Pragniemy stworzyć piękny ogród z kwiatami 13) Pragniemy wybudować szklarnię 14) Pragniemy powiększyć sad 15) Pragniemy wybudować ziemną piwnicę do przechowywania warzyw i owoców 16 Pragniemy budować kolejne budynki mieszkalne i gospodarcze przy wykorzystaniu niskonakładowych ekologicznych technologii (glina, słoma, kamień, drewno itp.) 17) Pragniemy rozpocząć kampanię promocyjną tego miejsca 18) Pragniemy zapraszać rodziny grihastów do osiedlenia się albo na terenie ISKONu albo w pobliżu, na ich własnym prywatnym terenie. 19) Pragniemy stworzyć stronę internetową przedstawiającą życie na na naszej farmie i całą ideologię jaka nam przyświeca. 20) Pragniemy aby więcej osób zaangażowało się w rozwój tego miejsca i realizację tych wszystkich projektów.
Pytanie: Co mógłbyś powiedzieć o nastroju tego miejsca, o swoje wizji farmy, jej przyszłości i skali rozwoju?
Nastrój tego miejsca nie jest powszechny. Warunki życia ze względu na specyficzny, zimny górski klimat są tu trudne. Zima jest tu wyjątkowo długa i surowa. Na obecnym terenie należącym do ISKCONu nie powstanie wielka społeczność, gdyż nie ma na to ani warunków ani możliwości. W bezpośrednim sąsiedztwie świątyni może powstać jeszcze około 8 domków dla rodzin, które chciałyby żyć w blisko związanej ze sobą i wspierającą się wzajemnie samowystarczalnej społeczności. Jednocześnie pragniemy zachęcać bhaktów do nabywania gruntów w bliższym lub dalszym sąsiedztwie od naszej farmy i osiedlania się na własnej ziemi oraz nawiązania z nami współpracy.To miejsce sprzyja powstaniu małej samowystarczalnej społeczności, która odnajdzie się w tych warunkach. Jest to idealne miejsce dla osób szczerze zainteresowanych życiem duchowym. W okresie wiosenno letnim mamy bardzo dużo zajęć i odwiedza nas dużo turystów i gości, jednak podczas zimy nastrój się trochę zmienia i często jesteśmy zasypani śniegiem, pozostając we własnym towarzystwie.
|
