|
Jesteśmy
przyzwyczajeni do czytania książek Śrila Prabhupada i akceptowania tłumaczeń,
które podaje jako autorytatywne, i możemy automatycznie robić to samo, czytając
książki innych autorów, akceptując i cytując wszystko, co tłumaczą, ale jest to
dość niebezpieczne.
Kwestia "tłumaczeń" dzieł sanskryckich polega na tym,
że rzadko są one tłumaczeniami, ale bardziej interpretacjami. Zrozumienie pism
świętych wymaga przyjęcia założeń dotyczących znaczenia słów i sposobu, w jaki
odnoszą się one do siebie nawzajem, a zatem ten sam werset można przetłumaczyć
na wiele różnych sposobów.
Weźmy na przykład werset 8.14.1 z Chāndogya Upaniṣad:
ākāśo ha vai nāma-rūpayor nirvahitā
te yad antarā
tad brahma tad amṛtaṁ sa ātmā
Można to przetłumaczyć jako:
"Niebo jest twórcą imion i form. To niebo wewnątrz jest
rozszerzone bez ograniczeń. To niebo jest wieczne. To niebo jest Jaźnią".
Głównym słowem w tym wersecie jest "akasa", co
oznacza "niebo" lub "eter" (subtelny element materialny).
Widzimy jednak, że w tym wersecie nie ma to większego sensu. Niebo lub eter
jest nieożywionym elementem materialnym, więc jak może być twórcą imion i form?
Jak może być jaźnią?
Jasne jest, że w tym wersecie słowo "akasa" opisuje
coś innego. Śrila Baladeva Vidyabhushana wyjaśnia, że odnosi się ono do Pana w
formie Nadduszy. Jest On stwórcą imion i form (ponieważ stworzył wszechświat),
jest wieczny i nieograniczony oraz jest Najwyższą Jaźnią.
Podążając za tą interpretacją, werset ten można przetłumaczyć
jako:
"Pan jest stwórcą imion i form. Jako Paramatma jest On
wewnątrz i na zewnątrz i rozszerza się bez ograniczeń. Pan jest wieczny, jest
Najwyższą Jaźnią.
Jednakże werset ten można interpretować na różne sposoby.
Można argumentować, że akasa opisana w tym wersecie jest jivą
po osiągnięciu wyzwolenia z materialnej niewoli. Mógłby wskazać na słowa
"yad antarā" (który jest wewnątrz) jako odnoszące się do jivy po
osiągnięciu wyzwolenia, stając się wolnym od wszystkich imion i form.
Podążając za tą interpretacją, można by argumentować, że słowa
"nāma-rūpayor nirvahitā" (twórca imion i form) odnoszą się do jivy w
jej uwarunkowanym stanie, gdy znajduje się pod materialnymi dualizmami, że
świat "akasa" oznacza "świetlistość", a słowa "tad
brahma tad amṛtam" (ten duch, który jest nieśmiertelny) opisują cechy jivy
po osiągnięciu wyzwolenia.
Przyjmując te założenia, werset ten można przetłumaczyć jako
coś w rodzaju:
"Ten blask, który jest wewnątrz, twórca imion i form,
ten duch, który jest nieśmiertelny, jest jaźnią".
Można zauważyć, że po takiej interpretacji znaczenie wersetu
całkowicie się zmienia. Teraz, zamiast opisywać Pana, werset wydaje się
opisywać indywidualną duszę wewnątrz ciała, która ostatecznie połączy się z
Najwyższym Brahmanem po osiągnięciu doskonałości.
Jedno z popularnych tłumaczeń podaje również podobną
interpretację, czytając: "Niebo jest przestrzenią poza nazwą i formą. To,
co jest wewnątrz, to Brahman, to, co jest nieśmiertelne, to jest Jaźń".
Większość tłumaczeń dostępnych na rynku, w tym wiele tłumaczeń
książek Gaudiya Vaishnava, ma podobne problemy. Świadomie lub nieświadomie
autor nadaje znaczenie wersetom zgodnie ze swoim osobistym rozumieniem, które
często nie odzwierciedla wniosków poprzednich acaryów.
Wersety sanskryckie muszą być interpretowane zgodnie z innymi
wersetami danego fragmentu i ogólnymi wnioskami pism świętych, które z kolei
muszą być uważnie przyjmowane z właściwej sukcesji dyscyplinarnej (parampara).
Bez tego ktoś najprawdopodobniej dojdzie do błędnego znaczenia i wprowadzi w
błąd innych, którzy podążają za jego interpretacją. Powinniśmy zatem bardzo
uważać na to, co czytamy.
Według Śrila Baladeva Vidyabhushana, Sutra Wedanty 1.3.41
wyjaśnia prawidłową interpretację Chāndogya Upaniṣad 8.14.1:
ākāśo'rthāntaratvādi-vyapadeśāt
Zgodnie z tą sutrą, użyte tutaj słowo "akasa"
odnosi się do Najwyższej Osoby Boga (w Jego formie jako Paramatmy), ponieważ
opisana tutaj akasa (niebo) różni się od wyzwolonej jivy, będąc nieograniczoną
i wszechprzenikającą.
Ponownie, prawidłowa interpretacja tego wersetu bierze pod
uwagę bardzo ważny wniosek pism świętych: Pan jest wielki, a jiva jest bardzo
mała. Kiedy zaakceptuje się ten wniosek, łatwiej jest zrozumieć wersety mówiące
o Panu, ponieważ w tych fragmentach Pan jest zawsze opisywany jako nieograniczony,
wszechprzenikający, stwórca itd.
Na przykład słowo "nirvahitā" użyte w wersetach
odnosi się do twórcy imion i form. Nie można tego zastosować do jivy, ponieważ
w stanie uwarunkowanym jiva przyjmuje materialne nazwy i formy (różne
materialne ciała) pod wpływem karmy, a w stanie wyzwolonym jiva całkowicie
porzuca wszystkie materialne nazwy i formy. W ten sposób jedynym, który tworzy
nazwy i formy na jakimkolwiek etapie, jest Pan.
Jest to potwierdzone w Chandogya Upanisad (6.3.2), gdzie jest
wspomniane: anena niven.
Źródło
|
